De oorlog tussen Athene en Sparta duurt maar voort en de ene ramp volgt op de andere. De vrouwen van beide staten besluiten, oorlogsmoe als ze zijn, de mannen ertoe te pressen vrede te sluiten door middel van een seksuele staking en bezetting van de Akropolis. Onder de komische vernislaag schetst Aristofanes het lijden van de burgers, met name van de vrouwen: zij verliezen hun kinderen, hun echtgenoten en daardoor inkomen en veiligheid. Hij beschrijft de corruptie en stupiditeit van politici en de sociale onrust, die daar het gevolg van is. Daartegenover staat het ideale beeld van de vrede: huiselijk geluk, feesten, mooie vrouwen, eten en drinken en goede contacten met de buurvolkeren.