Roman over het leven in een studentenflat in de jaren tachtig, ergens in Nederland. Vijf studenten zijn door het lot, het toewijzingsbeleid van dat bureau, bij elkaar gebracht in een flat op een studentencomplex. Ze zijn gedwongen om er met elkaar het beste van te maken. De zesde komt binnen door een relatie met een van de vijf. Hun leven speelt zich af op de elfde verdieping van Toren Drie. Ze hebben hun studie, hun idealen, hun dromen, hun verhalen en vriendschappen. De gemeenschappelijke keuken is het brandpunt van de gebeurtenissen. Daar discussiëren zij, onder het genot van koffie (of iets sterkers), over hun directe omgeving, het plaatselijke winkelcentrum, de televisie, reclame en marketing, mode, het milieu, de evolutietheorie, de zin van het bestaan… Buiten wachten de volwassenheid, de maatschappij, verantwoordelijkheden, misschien een carrière. Maar voor die grote stap gezet kan worden, liggen eenzaamheid, vervreemding en verslaving op de loer. Gelukkig denderen er eenmaal per jaar bemande vuilcontainers over de verkeersdrempels tussen de torens. Alfons Sluizer (1958) studeerde Nederlands, en vervolgens Farmacie. Dit is zijn eerste roman.